वाम्बुले राई भाषाको कविता – क्वाल स्कुलेख्वा देःम

मातृभाषा
पेशलकुमार राई

आः स्कुलङा –

फुडिमख्वा छाना वाल्तुम्
वार्सिक् गारो रिउम्
आः बाक्चाम, च्वाप्चाम् थ्वाम्थ्वाम्म्मे बाम्मे
तुचाम काकु आबा
प्रेचाम ठाउँ आब्वाउँ
तोला थाल ब्अ्वारुङ ?
उनतिड् चै – अध्यक्ष आचु दुम्चामन्वा जोल पुनिम्
थाम ग्लाक्चामन्वा बल पुनिम ।

किताब या बल्ला तिरुँम
आम भित्राम सप्पै ज्वाक्चाम् आस्याल ति ?
आम आः होमवर्क रान्चो रुच्चे आचु ति ?
पाबा दामेइ थुप्रोस् बाःम
आः त्वाम्स्याम कविता र्याक्चाम् आस्याल ति ?
थ्वाफुना–थ्वाफुन् त्याँडा ड्अ्वाबु त्यार्सिम
क्वासाक–ख्याल्साक चेइचाम आस्याल ति ?
आम् सप्पै रुच्चो क्वाचो आचु ति ?
उनतिड् चै दिन न्याप्चाम् बलाङ पुनिम्
जागिर थोपाच्चाम् त्वामाङ पुनिम् ।

हाल्लिदिङमेइ, साम्लि दिङमेइआङ हिम्निम्
परै आस्याङ आपामेइ आहिम्नि
उङगोताम् आः त्वामतिड् आहिम्नि
स्कुलन्वा क्र्याम्खो काकड्आखो सिङ्मेइ
आः वाः रामन्वास् जिमेइ
र्याक्चो न्वा र्याक्चाम् ठाउँ रुम्मेइचै आहिम्नि
चेइजिवाख्वा थाम्खाले परै चेउम्मे
आक्वाल परै पाउँइ, इमचै आमुल्नि
उनतिड् डा आः योराङ सुनिम्
कुडुन्वाम् दुखाङ पिराङ पुनिम ।

उङ क्वाल बिरुवा तिँम् –
दिस्ना ब्वाइचे, जाचाम् ग्वाक्चे
इस्तिमाक, ड्आँमा–ड्आँमा आपुकाने
योर सुकाने, मिलै दुम्काने
कुलो दुकाने, काकु पाकाङ्ने
कोकाङ्ने, मल गाकाङ्ने
इल्वाङ रुकाङ्ने –
दिस्ना आस् ज्वाक्चो ब्वायुङ्या रै
आक्वाल रान्चो गानिनिइ रै !

लिब्जु–भुम्जु ७२ बाट

तस्बिर गुगलबाट

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *