म प्रशान्त डुबिरहेछु

कला साहित्य -संस्कृति

 

वेइमानी समयले

टुहुरो बनाएपछि,

यो बाल मन्दिरको

कोठा, चोटा र आँगनभित्र

रहर थुनिएको छ !

-मिलनकान्छा किराती
-मिलनकान्छा किराती

खुशी खसेको छ,
आशा मरेको छ ।

रोकिएको छैन आँसुको भेल

म प्रशान्त डुबिरहेछु ।

 

काठमाण्डू बाढीले बगाउदैछ,

बाढीको मुहान

मेरो आँखामा छ !

 

रोल्पाको म प्रशान्त,

मन्दिरभित्र पनि किन अशान्त ?

शान्ति तब न मिल्दो रहेछ,

जब,

बा-आमा मन्दिरभित्र भेटिन्छन् !

मन्दिरभित्र,

रोकिएको छैन आँसुको भेल

म प्रशान्त डुबिरहेछु ।

अहिले,

थाहा भैरहेछ -मलाई !

मानिसहरू घरमा देवता छाडेर

मन्दिरमा ढुङ्गा पुज्दा रहेछन्

आफ्नो फाइदा लुटेर अरूलाई

बेकामे र स्वार्थी बुझ्दा रहेछन !

रोकिएको छैन आँसुको भेल

म प्रशान्त डुबिरहेछु ।

 

(आमाको लडेर मृत्यु, बाबुले आत्महत्या गरेपछि असहाय बनेका रोल्पाका प्रशान्त नामका बालकप्रति समर्पित कविता ! उनलाई आफ्नै काकाले काठमाडौँ बाल मन्दिर ल्याएर छाडेका छन ।)

Leave a Reply

Your email address will not be published.